Αφαίρεση Σμηγματογόνων Κύστεων

Σμηγματογόνος Κύστη

Η σμηγματογόνος κύστη ή κύστη του δέρματος, ανήκει στις καλοήθεις παθήσεις του υποδόριου ιστού του λίπους, δηλαδή που βρίσκεται κάτω από το δέρμα. Όπως δείχνει  το όνομά της, είναι μία κύστη που ξεκινά από τους σμηγματογόνους αδένες, περιβάλλεται από κάψα (περίβλημα) και περιέχει σμήγμα.

Τι είναι οι σμηγματογόνοι αδένες;

Οι σμηγματογόνοι αδένες βρίσκονται μαζί με τους ιδρωτοποιούς αδένες (που παράγουν ιδρώτα), κάτω από το δέρμα και παράγουν σμήγμα. Το σμήγμα είναι μία ουσία που λιπαίνει το δέρμα και έχει χαρακτηριστική μυρωδιά.

Το σμήγμα με ένα σωληνάκι (πόρος) φτάνει στο δέρμα, με τον ίδιο τρόπο που και ο ιδρώτας, ο οποίος παράγεται από τους ιδρωτοποιούς αδένες, οδηγείται με αντίστοιχα σωληνάκια στο δέρμα.

Πως σχηματίζεται η σμηγματογόνος κύστη;

Η σμηγματογόνος κύστη δημιουργείται όταν το σωληνάκι, από το οποίο το σμήγμα βγαίνει στην επιφάνεια του δέρματος, κλείνει για κάποιο λόγο. Ο αδένας αυτός όμως  συνεχίζει να παράγει σμήγμα, το οποίο δεν μπορεί να βγει στο δέρμα και τελικά μαζεύεται τοπικά, σχηματίζοντας την σμηγματογόνο κύστη.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;

Η σμηγματογόνος κύστη εμφανίζεται ως λείαανώδυνηψηλαφητή διόγκωση κάτω από το δέρμα. Σπανίως παρατηρείται μια μικρή οπή (πόρος) στο δέρμα της περιοχής, που οφείλεται σε σχηματισμό ενός καναλιού, μεταξύ κύστης και δέρματος.

Η εμφάνιση της σμηγματογόνου κύστης δεν αφορά μόνο στην εφηβεία, αλλά και οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Συχνότερες περιοχές εντόπισης είναι:

  • Tο τριχωτό της κεφαλής
  • Αυχένας
  • Tα άκρα
  • Tο πρόσωπο
  • Πίσω από τα αυτιά
  • Μασχαλιαίες και βουβωνικές πτυχές

Σε πολλούς ανθρώπους μάλιστα, παρατηρούνται περισσότερες από μία κύστεις. Η κύστη παραμένει κατά κανόνα ασυμπτωματική, μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η φλεγμονή.

Επιμόλυνση της σμηγματογόνου κύστης

Υπάρχει αυξημένη πιθανότητα επιμόλυνσης της κύστης, δηλαδή τα μικρόβια του δέρματος να περάσουν από τον πόρο και να εγκατασταθούν στο εσωτερικό της σμηγματογόνου κύστης. Εκεί τα μικρόβια, βρίσκοντας τις κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν.

Όταν μια  σμηγματογόνος κύστη επιμολυνθεί, πρήζεται και η γύρω περιοχή του δέρματος είναι  ερυθρή και θερμή. Συνήθως υπάρχει και πόνος. Εάν η φλεγμονή είναι σοβαρή, τότε η κύστη μπορεί να μετατραπεί σε απόστημα και να εμφανιστούν και  συμπτώματα όπως ρίγος και πυρετός.

Σε αυτή την περίπτωση, είναι αναγκαία η χειρουργική διάνοιξη του αποστήματος και το καθάρισμα της κύστης από το πύον. Αυτό βέβαια, στην περίπτωση της κύστης που έγινε απόστημα είναι η πρώτη φάση της θεραπείας. Θα πρέπει να ακολουθήσει και η πλήρης εκτομή της κύστης σε διάστημα όχι λιγότερο των 10 ημερών, μέχρι δηλαδή να υποχωρήσει πλήρως η φλεγμονή.

Ενδείξεις αφαίρεσης σμηγματογόνου κύστης

Οι σμηγματογόνες κύστεις πρέπει να αφαιρούνται όταν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις, κυρίως διότι είναι πιθανή η μόλυνσή τους, με συνέπεια τη δημιουργία αποστήματος :

  • Αύξηση μεγέθους της κύστης
  • Αισθητικοί λόγοι
  • Διαπύηση κύστης με δημιουργία αποστήματος

Χειρουργική αφαίρεση σμηγματογόνου κύστης

Η οριστική αντιμετώπιση της σμηγματογόνου κύστης, γίνεται με χειρουργική αφαίρεση (εκτομή). Η επέμβαση πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία. Η κύστη αφαιρείται  μέσα από μία μικρή τομή και θα πρέπει αυτό να γίνεται ριζικά με την κάψα ανέπαφη ώστε η κύστη να μην ξαναεμφανιστεί.

Η επέμβαση της αφαίρεσης της κύστης διαρκεί από 10 λεπτά έως μισή ώρα. Ο ασθενής θα λάβει οδηγίες για την περιποίηση του τραύματος, το οποίο  μπορεί να βραχεί μετά από 2 μέρες.

Η αφαίρεση τυχόν ραμμάτων γίνεται  7 – 9 μέρες αργότερα, ανάλογα με την περιοχή της επέμβασης. Η επιστροφή στην  καθημερινή του εργασία γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις άμεσα ή το αργότερο την επομένη από την μικροεπέμβαση.

Ιδρωταδενίτιδα

Η αιτιολογία, τα συμπτώματα, αλλά και  η χειρουργική αντιμετώπιση  της ιδρωταδενίτιδας, που είναι η φλεγμονή των ιδρωτοποιών αδένων (των αδένων που παράγουν τον ιδρώτα) στην μασχάλη ή αλλού, είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά της σμηγματογόνου κύστης.

Η απλή παρακέντηση ή πίεση της κύστης για έξοδο του σμήγματος είναι λανθασμένη, γιατί με τον τρόπο αυτό η κύστη  θα επανεμφανιστεί, αφού η κάψα (περίβλημα) παραμένει στον οργανισμό, ενώ μεγαλώνει η πιθανότητα εισόδου μικροβίων στην κύστη, με επακόλουθη μόλυνσή της και τη δημιουργία αποστήματος.

Κατά την ίδια λογική δεν είναι σωστός και οποιοσδήποτε άλλος τρόπος θεραπείας καταστροφής της σμηγματογόνου κύστης αλλά και η λήψη απλώς μιας αντιβίωσης.