Tel Num : +306944122691 | +302310305051
Email: tmilioridis@gmail.com
Ekipi ynë ofron çdo ndihmë për t’u marrë me problemin tuaj. Ne stafin tone kemi dhe nje bashkepunetor shqipetar qe quhet RAFAIL GRINIOTIS tel +306944435581 i cili ka njohuri të shkëlqyera të procedurave të nevojshme si për lëvizjen tuaj nga Shqiperia në Selanik ashtu edhe për pranimin tuaj në klinikën AGIOS LOUKA në Selanik. I njëjti person do t’ju ndihmojë me çdo gjë që ju nevojitet gjatë qëndrimit në klinikë.Ne gjithashtu mund të komunikojmë, nëse dëshironi, në Αnglisht dhe Ιtalisht
Kirurg i Përgjithshëm – Specialist i Kirurgjisë Laparoskopike
Dr. Milioridis mori diplomën e mjekësisë në Fakultetin e Mjekësisë të Universitetit të Milanos me notën “shumë mirë” ku mori titullin Doktor i Kirurgjisë (Dr). Specializoi Kirurgjinë e Përgjithshme dhe Onkologjinë Kirurgjike në Spitalin Universitar AHEPA të Selanikut në Klinikën e Parë Kirurgjike. Është specializuar në Kirurgjinë Laparoskopike të avancuar në Strasburg, në kuadër të programit europian IRCAD, në kuadër të të njëjtit program është trajnuar për kirurgjinë robotike dhe në veçanti sistemin robotik DAVINCI. Ai është kirurg bashkëpunëtor i Klinikës së Përgjithshme të Agios Loukas në Selanik, si dhe klinikave të tjera të mëdha në Selanik.
Kolektomia laparoskopike është tashmë alternativa e parë dhe më e mirë për trajtimin e kancerit të zorrës së trashë, si dhe sëmundjeve beninje të organit si divertikuloza, e preferuar nga kirurgët me përvojë në kirurgjinë e zorrës së trashë.
Heqja kirurgjikale e një pjese të zorrës së trashë njihet si kolektomi. Dy entitete kryesore patologjike, të lidhura me zorrën e trashë, janë objekt i aplikimit të tij: kanceri i zorrës së trashë dhe sëmundja divertikulare.
Kolektomia laparoskopike i ofron pacientit rezultate më të mira të menjëhershme postoperative, krahasuar me kolektominë klasike “të hapur”, pa qenë inferiore ndaj “e hapur”, për nga rezultati onkologjik dhe mbijetesa (në rastet e kancerit të zorrëve).
Të dyja diagnostikohen me kolonoskopi, e cila zakonisht kryhet për të hetuar dhimbjet e pashpjegueshme të barkut, ndryshimet në zakonet e zorrëve ose praninë e gjakut në jashtëqitje.
Plaga më e vogël kirurgjikale
Mjeku operon me “përpikëri të mikroskopit” pasi fusha kirurgjikale zmadhohet dhe shikohet në një ekran me definicion të lartë
Shkalla më e ulët e ngjitjeve intra-abdominale
Mungesa e komplikimeve postoperative si hernie, perforim ose prishje e plages kirurgjikale
Më pak komplikime kardiorespiratore, në mënyrë që pacientët me gjendje të rënduar shëndetësore të mund të operohen
Humbja më e vogël e gjakut
Funksionim më të shpejtë të zorrëve
Dhimbja më e vogël pas operacionit
Rezultati më i mirë estetikisht
Kohëzgjatja më e shkurtër e qëndrimit në spital
Kthimi më i shkurtër në aktivitetet e përditshme
Rikthim më i shpejtë në një dietë ushqimore të ngurtë
Nëse është e nevojshme, pacientët mund të fillojnë kimioterapinë më herët sesa me kirurgjinë klasike
Η αχαλασία του οισοφάγου είναι μια ιατρική κατάσταση που επηρεάζει τον οισοφάγο, ο οποίος είναι ο σωλήνας που μεταφέρει τροφή και υγρά από το στόμα στο στομάχι. Χαρακτηρίζεται από την εξασθένηση ή απώλεια της φυσιολογικής μυϊκής κίνησης (περισταλτισμός) στον οισοφάγο και την αδυναμία του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα (LES) να χαλαρώσει και να αφήσει την τροφή να περάσει στο στομάχι.
Σε έναν υγιή οισοφάγο, οι μύες συστέλλονται και χαλαρώνουν με συντονισμένο τρόπο, ωθώντας την τροφή προς τα κάτω και επιτρέποντάς της να εισέλθει στο στομάχι. Ωστόσο, στην αχαλασία του οισοφάγου, οι μύες στο κάτω μέρος του οισοφάγου εξασθενούν ή αποτυγχάνουν να λειτουργήσουν σωστά. Ως αποτέλεσμα, ο κατώτερος οισοφαγικός σφιγκτήρας παραμένει ερμητικά κλειστός, εμποδίζοντας την είσοδο τροφής στο στομάχι.
Συπτωματα της αχαλασίας οισοφάγου
Το πιο κοινό σύμπτωμα της αχαλασίας του οισοφάγου είναι η δυσκολία στην κατάποση, γνωστή και ως δυσφαγία.Η δυσφαγία μπορεί να αφορά τόσο τα στερεά όσο και τα υγρά και μπορεί να επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου.
Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι
Εάν υπαρχουν συμπτώματα αχαλασίας οισοφάγου, θα πρέπει να γίνουν διάφορες εξετάσεις για τη διάγνωση της πάθησης.
Υπάρχουν αρκετές διαθέσιμες επιλογές στην θεραπεία για την αχαλασία του οισοφάγου, οι οποίες στοχεύουν στη βελτίωση της ικανότητας του οισοφάγου να μετακινεί την τροφή προς τα κάτω στο στομάχι και να ανακουφίζει τα συμπτώματα. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης, την ηλικία και την υγεία του ασθενούς και τις προτιμήσεις του ασθενούς και του γιατρού.
Η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της αχαλασίας του οισοφάγου. Η διαδικασία περιλαμβάνει την πραγματοποίηση μικρών τομών στην κοιλιά, μέσω των οποίων εισάγεται ένα λαπαροσκόπιο και άλλα εξειδικευμένα χειρουργικά εργαλεία. Στη συνέχεια, ο χειρουργός θα διαχωρίσει προσεκτικά τον οισοφάγο από τον περιβάλλοντα ιστό και θα δημιουργήσει μια μικρή τομή στο μυϊκό στρώμα του οισοφάγου. Αυτή η τομή ονομάζεται μυοτομή κατά Heller και έχει σχεδιαστεί για να απελευθερώνει την πίεση στον κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα, ο οποίος είναι ο μυς που ελέγχει τη ροή της τροφής στο στομάχι.
Μετά την ολοκλήρωση της μυοτομής, η επέμβαση συμπληρώνεται με ένα είδος θολοπλαστικής για την αποφυγή της παλινδρόμησης που πολλες φορές εμφανίζεται μετά την μυοτομή. Αυτό περιλαμβάνει το τύλιγμα του άνω μέρους του στομάχου γύρω από το κάτω μέρος του οισοφάγου για τη δημιουργία μιας νέας βαλβίδας που μπορεί να ελέγξει τη ροή της τροφής στο στομάχι.
Η λαπαροσκοπική χειρουργική για την αχαλασία του οισοφάγου είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική επέμβαση, με ποσοστό επιτυχίας έως και 98%. Οι περισσότεροι ασθενείς βιώνουν σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματά τους μετά την επέμβαση, συμπεριλαμβανομένης της δυσκολίας στην κατάποση, του πόνου στο στήθος και της παλινδρόμησης της τροφής. Ο χρόνος ανάρρωσης είναι μικρότερος από την παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική επέμβαση και οι ασθενείς μπορούν να επιστρέψουν στις κανονικές τους δραστηριότητες μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά τη διαδικασία.
Εκτός από την ιατρική θεραπεία, υπάρχουν αρκετά βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να διαχειριστείτε τα συμπτώματά σας και να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής σας με την αχαλασία του οισοφάγου.
Συμπερασματικά, η αχαλασία του οισοφάγου είναι μια σπάνια διαταραχή που επηρεάζει την ικανότητα του οισοφάγου να μετακινεί την τροφή προς τα κάτω στο στομάχι. Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για την πάθηση, υπάρχουν αρκετές διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές για τη διαχείριση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής σας. Εάν αντιμετωπίζετε δυσκολία στην κατάποση ή άλλα συμπτώματα αχαλασίας του οισοφάγου, φροντίστε να μιλήσετε με το γιατρό σας σχετικά με τις επιλογές σας για διάγνωση και θεραπεία.
Η χειρουργική είναι ένας τομέας της ιατρικής που ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα χειρουργικών επεμβάσεων που πραγματοποιούνται σε διάφορα μέρη του σώματος. Τα τελευταια χρόνια, υπήρξαν πολλές σύγχρονες εξελίξεις στη χειρουργική που βελτίωσαν τα αποτελέσματα των επεμβάσεων, μείωσαν τους χρόνους αποκατάστασης και έκαναν τις χειρουργικές επεμβάσεις ασφαλέστερες .
Το (MIS) είναι μια χειρουργική τεχνική που περιλαμβάνει τη χρήση μικρών τομών και εξειδικευμένων εργαλείων για την πρόσβαση και την επέμβαση σε εσωτερικά όργανα και ιστούς. Η ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική, όπως μειωμένο πόνο, μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, ταχύτερους χρόνους αποκατάστασης και μικρότερες ουλές.
Εξελίξεις στήν ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική
Λαπαροσκοπική χειρουργική: Οι πρόσφατες εξελίξεις στη λαπαροσκοπική χειρουργική περιλαμβάνουν κάμερες υψηλής ευκρίνειας, τρισδιάστατη απεικόνιση και βελτιωμένα όργανα που επιτρέπουν μεγαλύτερη ακρίβεια και έλεγχο.
Χρήση της ρομποτικής : Η υποβοηθούμενη από ρομποτική χειρουργική είναι ένας τύπος ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής που χρησιμοποιεί ρομποτικούς βραχίονες και όργανα για την εκτέλεση χειρουργικών επεμβάσεων.
Η ρομποτική χειρουργική μειώνει την απώλεια αίματος, συντομεύει την παραμονή στο νοσοκομείο και βελτιώνει τα αποτελέσματα των ασθενών σε μια ποικιλία επεμβάσεων.
Λαπαροσκοπική χειρουργική μονής τομής: Η λαπαροσκοπική χειρουργική μονής τομής (SILS) είναι μια τεχνική κατά την οποία ο χειρουργός χειρουργεί μέσω μιας μόνο μικρής τομής, συνήθως στον ομφαλό. Το SILS έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την παραδοσιακή λαπαροσκοπική χειρουργική όπως λιγότερες ουλές και των μικρότερο εγχειρητικό χρόνο.
Υβριδικές διαδικασίες: Οι υβριδικές διαδικασίες συνδυάζουν την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική με την παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική για να επιτύχουν το καλύτερο και των δύο τεχνικών
Η ενισχυμένη αποκατάσταση μετά από χειρουργική επέμβαση (ERAS) είναι μια διεπιστημονική προσέγγιση της περιεγχειρητικής φροντίδας που στοχεύει στη βελτιστοποίηση της φυσικής και ψυχολογικής προετοιμασίας των ασθενών για χειρουργική επέμβαση, στην ελαχιστοποίηση του χειρουργικού στρες και στην επιτάχυνση της μετεγχειρητικής ανάρρωσης.
Εξελίξεις που αφορούν το ERAS
Προσαρμοσμένα πρωτόκολλα: Τα πρωτόκολλα ERAS είναι πλέον πιο προσαρμοσμένα στις συγκεκριμένες ανάγκες των μεμονωμένων ασθενών και στις χειρουργικές επεμβάσεις.
Πολυτροπική διαχείριση του πόνου: Τα πρωτόκολλα ERAS χρησιμοποιούν τώρα μια σειρά παρεμβάσεων για τη διαχείριση του πόνου, συμπεριλαμβανομένων μη οπιοειδών φαρμάκων, περιφερικής αναισθησίας και νευρικών αποκλεισμών.
Πρώιμη κινητοποίηση: Τα πρωτόκολλα ERAS δίνουν πλέον έμφαση στην πρώιμη κινητοποίηση, με τους ασθενείς να ενθαρρύνονται να σηκωθούν από το κρεβάτι και να αρχίσουν να περπατούν άμεσα μετά την επέμβαση. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο επιπλοκών όπως εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και πνευμονία.
Διατροφική υποστήριξη: Τα πρωτόκολλα ERAS τονίζουν πλέον τη σημασία της καλής διατροφής πριν και μετά την επέμβαση.
Τηλειατρικη: Τα προγράμματα ERAS χρησιμοποιούν την τηλειατρική για την παροχή προεγχειρητικής εκπαίδευσης, μετεγχειρητικής παρακολούθησης και εξ αποστάσεως παρακολούθησης.
Η χειρουργική προσομοίωση περιλαμβάνει τη χρήση μοντέλων που βασίζονται σε υπολογιστή ή φυσικών προσομοιωτών για την αναπαραγωγή χειρουργικών διαδικασιών. Αυτή η προσέγγιση αποτελεί σημαντικό μέρος της χειρουργικής εκπαίδευσης και επιτρέπει στους χειρουργούς να εξασκούν και να βελτιώνουν τις χειρουργικές τους δεξιότητες σε ένα ασφαλές, ελεγχόμενο περιβάλλον, μειώνοντας τον κίνδυνο επιπλοκών κατά τη διάρκεια των πραγματικών χειρουργικών επεμβάσεων.
Εξελίξεις στη χειρουργική προσομοίωση :
Προσομοιωτές εικονικής πραγματικότητας (VR) και επαυξημένης πραγματικότητας (AR): Αυτοί οι προσομοιωτές παρέχουν ένα ρεαλιστικό, διαδραστικό περιβάλλον 3D που επιτρέπει στους εκπαιδευόμενους να εξασκούν χειρουργικές επεμβάσεις σε ένα ασφαλές και ελεγχόμενο περιβάλλον.
Προσομοίωση αθενούς : Περιλαμβάνει τη χρήση δεδομένων από απεικονιστικές μελέτες, όπως αξονικές τομογραφίες ή μαγνητικές τομογραφίες, για τη δημιουργία μοντέλων ειδικά για τον ασθενή για χειρουργικό σχεδιασμό και εκπαίδευση.
Προσομοίωση βάσει ομάδας: Περιλαμβάνει προσομοίωση χειρουργικών διαδικασιών με ολόκληρη τη χειρουργική ομάδα, συμπεριλαμβανομένων των χειρουργών, των αναισθησιολόγων, των νοσοκόμων και του λοιπού προσωπικού.
Υβριδική προσομοίωση: Αυτό περιλαμβάνει το συνδυασμό φυσικών και εικονικών προσομοιωτών για τη δημιουργία πιο ρεαλιστικών περιβαλλόντων εκπαίδευσης.
Εργαλεία αξιολόγησης και ανατροφοδότησης: Αυτά τα εργαλεία επιτρέπουν στους εκπαιδευτές να αξιολογούν την απόδοση των εκπαιδευομένων και να παρέχουν ανατροφοδότηση σε τομείς προς βελτίωση.
Η υδροκήλη είναι μια ιατρική κατάσταση που επηρεάζει τους άνδρες και είναι η συσσώρευση υγρού στο όσχεο. Ειναι σημαντικο το οτι παρά την ονομασία της η υδροκήλη δεν είναι μια κήλη ούτε έχει τα χαρακτηριστικά της. Για να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι η υδροκήλη, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε την ανατομία των όρχεων. Ο σάκκος μέσα στον οποίο βρισκονται οι όρχεις, ονομάζεται όσχεο. Μέσα σε αυτή τη θέση, περιβάλλονταιαπό μία ελάχιστη ποσότητα υγρού, προκειμένου να επιτυγχάνονται οι κινήσεις των χωρίς τριβή και πόνο. Σε ορισμένες καταστάσεις όμως, η ποσότητα αυτού του υγρού αυξάνεται, με αποτέλεσμα να προκαλείται διόγκωση στο όσχεο, η οποία μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις. Η περίσσεια συλλογή αυτού του υγρού γύρω από τον όρχι, ονομάζεται υδροκήλη. Η υδροκήλη εμφανίζεται συνήθως μόνο στον ένα όρχι . Αυτή η κατάσταση δεν είναι επιβλαβής στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά μπορεί να προκαλέσει συμπτωματα όπως αισθημα βάρους στην περιοχή,πόνο αλλά και επιπλοκές όπως νέκρωση δέρματος στο όσχεο. Η κατανόηση της υδροκήλης και των επιλογών θεραπείας της είναι σημαντική για τους άνδρες ώστε να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την υγεία τους.
Το κύριο σύμπτωμα της υδροκήλης είναι ένα αισθητό πρήξιμο στο όσχεο. Αυτό το πρήξιμο μπορεί να είναι ανώδυνο ή να συνοδεύεται από , ήπια συνήθως ,ενόχληση. Η συσσώρευση υγρού μπορεί να προκαλέσει αίσθηση βάρους στο όσχεο και μπορεί επίσης να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως μόλυνση η νέκρωση του δέρματος του οσχέου λόγω πίεσης .
Η διάγνωση της υδροκήλης ξεκινά συνήθως με την φυσική εξέταση . Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης, ο γιατρός θα εξετάσει το όσχεο για οίδημα και συσσώρευση υγρών. Εκτός από τη φυσική εξέταση, ο γιατρός μπορεί επίσης να πραγματοποιήσει μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες διαγνωστικές εξετάσεις:
Με βάση τα αποτελέσματα της φυσικής εξέτασης και τυχόν διαγνωστικών εξετάσεων, ο γιατρός θα είναι σε θέση να διαγνώσει την υδροκήλη και να καθορίσει την καλύτερη θεραπεία.
Η θεραπεία για την υδροκήλη ποικίλλει ανάλογα με την υποκείμενη αιτία και τη σοβαρότητα της πάθησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια μικρή υδροκήλη μπορεί να υποχωρήσει μόνη της και μπορεί να μην χρειάζεται καμία θεραπεία.
Σε αυτή τη διαδικασία, χρησιμοποιείται μια βελόνα για την αποστράγγιση του υγρού από τον οσχέο. Αυτή η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί σε εξωτερικό ιατρείο.
Εάν η υδροκήλη δεν υποχωρεί από μόνη της ή προκαλεί ενόχληση, μπορεί να γίνει χειρουργική επέμβαση. Η αντιμετώπιση της υδροκήλης χειρουργικά γίνεται με αναστροφή και αφαιρεση του σάκου που περιβάλλει τον όρχυ ,έτσι ώστε και να αφαιρεθεί το υπάρχον υγρό αλλα και να εμποδιστεί η δημιουργία νεου στο μέλλον Ή επέμβαση γίνεται είτε με περιοχική αναισθησία , είτε με γενική αναισθησία με τομη λίγων εκατοστών στο όσχεο. Ο ασθενής πάιρνει εξιτήριο την ίδια μέρα.
Η χρήση υποστηρικτικών εσωρούχων ή στήριξης οσχέου μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της υδροκήλης. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η καλύτερη θεραπευτική επιλογή για την υδροκήλη εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως το μέγεθος της υδροκήλης, η υποκείμενη αιτία και η συνολική υγεία του ασθενούς. Ο χειρουργός μπορεί να συστήσει το καλύτερο σχέδιο θεραπείας.
Δεν υπάρχει σίγουρος τρόπος πρόληψης της υδροκήλης, καθώς μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Ωστόσο, η διατήρηση καλής συνολικής υγείας, η αποφυγή τραυματισμού στο όσχεο και η αναζήτηση άμεσης ιατρικής φροντίδας για τυχόν υποκείμενες ιατρικές παθήσεις μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης υδροκήλης. Συμπερασματικά, η υδροκήλη είναι μια συχνή πάθηση που επηρεάζει τους άνδρες και μπορεί να προκαλέσει αισθητό πρήξιμο στο όσχεο και που αντιμετωπίζεται σχετικά εύκολα και μόνιμα. Εάν έχετε οποιασδήποτε απορία σχετικά με την υδροκήλη, είναι σημαντικό να μιλήσετε με τον χειρουργό για μια σωστή διάγνωση και εξατομικευμένο σχέδιο θεραπείας.
Η μετεγχειρητική κήλη ή κοιλιοκήλη είναι μια συχνή ιατρική κατάσταση που μπορεί να εμφανιστεί μετά από μια χειρουργική επέμβαση και ανήκει στην μεγάλη ομάδα των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος.
Ο όρος μετεγχειρητική κήλη αναφέρεται στην ανάπτυξη κήλης στο σημείο προηγούμενης χειρουργικής τομής . Αυτές οι κήλες μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία, πόνο, ακόμη και σοβαρές επιπλοκές όπως απόφραξη των ελίκων του εντέρου που βρίσκονται μέσα στην κήλη ,ιδίως αν αφεθούν χωρίς θεραπεία.
Η μετεγχειρητική κήλη είναι ένας τύπος κήλης που μπορεί να εμφανισθεί μετά από οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση. Δημιουργείται όταν υπάρχει αδυναμία ή ρήξη στους μύες ή στους ιστούς που είχαν προηγουμένως κοπεί ή υποστεί βλάβη κατά τη διάρκεια της επέμβασης
Μπορεί να οδηγήσει σε ένα τμήμα του εντέρου ή άλλων κοιλιακών οργάνων να περάσει μέσα από την εξασθενημένη περιοχή σε ένα κηλικό σακκο που δημιουργείται. Μέσα στον κηλικό σάκκο το έντερο μπορει να πιεσθεί και να υπάρξει απόφραξη με ειλεό ή ακόμα και ισχαιμία του εντέρου με νέκρωση και διάτρηση.
Υπάρχουν πολλαπλές αιτίες που μειώνουν την αντοχή του κοιλιακού τοιχώματος και οδηγούν στην εμφάνιση της μετεγχειρητικής κήλης
Η κύρια αιτία της μετεγχειρητικής κήλης είναι η η βλάβη των ιστών του κοιλιακού τοιχώματος δηλαδή των μυών και των απονευρώσεων που κόβονται στα πλαίσια κάθε εγχειρητικής τομής κατά τη διάρκεια μιάς επέμβασης. Άλλοι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μετεγχειρητικής κήλης περιλαμβάνουν:
• Παχυσαρκία
• Χρόνιος βήχας
• Ανύψωση βαρους
• Αυξημένη κοιλιακή πίεση
Τα συμπτώματα της μετεγχειρητικής κήλης μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος της κήλης. Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
• Ένα εξόγκωμα στο σημείο της προηγούμενης χειρουργικής τομής
• Πόνος ή ενόχληση στο σημείο της κήλης
• Αίσθημα πίεσης ή πληρότητας στην κοιλιά
• Ναυτία ή έμετος
• Δυσκοιλιότητα
• Αποφρακτικός ειλεός
Σημαντικό ρόλο στην διάγνωση της μετεγχειρητικής κήλης ,έχει το ιστορικό και η κλινική εξέταση που θα εντοπίσουν την θέση , το μέγεθος και τη αιτία της κήλης. Στην συνέχεια απεικονιστικές εξετάσεις ,όπως υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία θα βοηθήσουν να προσδιορισθεί το περιεχομενο της κήλης και το μέγεθος της βλάβης του κοιλιακού τοιχώματος . Συνολικά θα εινα τα αποτελέσματα αυτά που θα οδηγήσουν και στη επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.
Η θεραπεία της μετεγχειρητικής κήλης θα εξαρτηθεί από το μέγεθος και τη θέση της κήλης, καθώς και από τη κλινική κατασταση και το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς Οι παρακάτω είναι μερικές από τις πιο κοινές επιλογές θεραπείας:
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια μικρή μετεγχειρητική κήλη μπορεί να μην απαιτεί καμία θεραπεία. Ο χειρουργός μπορεί απλώς να παρακολουθεί την κήλη για τυχόν αλλαγές ή ανάπτυξη.
Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής σας μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης μετεγχειρητικής κήλης. Αυτό περιλαμβάνει τη σωστή διατροφή για την διατήρηση ενός σωστού βάρους, την αποφυγή βαρών και την αποφυγή δυσκοιλιότητας
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μετεγχειρητικές κήλες θα απαιτήσουν χειρουργική αποκατάσταση. Ο τύπος της χειρουργικής επέμβασης θα εξαρτηθεί από το μέγεθος και τη θέση της κήλης, καθώς και από γενική κατάσταση και το ιατρικό ιστορικό .Οι παρακάτω είναι μερικές από τις πιο κοινές χειρουργικές επιλογές για τη θεραπεία μιας μετεγχειρητικής κήλης.
Αυτή είναι η παραδοσιακή μέθοδος για την αποκατάσταση της κήλης, η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία μιάς τομής στην κοιλιά για πρόσβαση στην κήλη. Στη συνέχεια, ο χειρουργός θα ανατάξει τον προεξέχοντα ιστό πίσω στη θέση του και αφαιρείται ο κηλικός σάκκος.
Τελικα ενισχύεται η εξασθενημένη περιοχή με την τοποθέτηση πλέγματος στο εξωτερικό τοίχωμα της κοιλιάς ή και συρραφή του κοιλιακου χάσματος .Το πλέγμα αυτο είναι κατασκευασμένο απο αδρανή υλικά και θα παραμείνει για πάντα στήν θέση του , εξασφαλιζοντας οτι δεν θα υπάρξει υποτροπή .
Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση που περιλαμβάνει την πραγματοποίηση μικρών τομών στην κοιλιά. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται πλέον αποκλειστικά , σε εκείνες τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει κάποια αντένδειξη
Έχει πολλαπλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την ανοικτή ,οπως μικρές τομες όχι πάνω απο ένα εκατοστό , μικρο χρόνο ανάρρωσης ,λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο ,μικρότερο χρόνο επανόδου στίς καθημερινές ασχολίες και σίγουρα λιγότερες επιπλοκές.
Και στη λαπαροσκοπική αποκατάσταση τοποθετείται πλέγμα αλλά στο εσωτερικό της κοιλιάς . Το πλέγμα αυτό ενσωματώνεται στο κοιλιακό τοίχωμα σε χρόνο περίπου 30 ημερών και το ενισχύει μόνιμα .
Οι μετεγχειρητική κήλη ή κοιλιοκήλη είναι μια συχνή πάθηση που μπορεί να εμφανιστεί μετά από μια χειρουργική επέμβαση. Εάν εμφανίιστούν συμπτώματα μετεγχειρητικής κήλης, είναι σημαντικό να μιλήσετε με το χειρουργό για την καλύτερη επιλογή θεραπείας για την περίπτωσή σας. Θα συνεκτιμηθούν παράγοντες όπως η συνολική υγεία , το μέγεθος και η θέση της κήλης και το ιατρικό ιστορικό σας.
Η χειρουργική μας ομάδα εχει εμπειρία και γνώση στη αντιμετώπιση των κηλών με τις κατάλληλες και ποιο σύγχρονες μεθόδους. Με την σωστή θεραπεία και φροντίδα, οι περισσότερες μετεγχειρητικές κήλες μπορούν να αντιμετωπιστούν και να επιδιορθωθούν με επιτυχία, επιτρέποντας στα άτομα να επιστρέψουν στις κανονικές τους δραστηριότητες σχεδόν άμεσα.
Η παγκρεατίτιδα είναι μια ασθένεια κατά την οποία το πάγκρεας φλεγμάνει. Το πάγκρεας είναι ένας μεγάλος αδένας πίσω από το στομάχι και δίπλα στο λεπτό έντερο και κάνει δύο βασικά πράγματα: Πρώτον, απελευθερώνει ισχυρά πεπτικά ένζυμα στο λεπτό έντερο για να σας βοηθήσει να αφομοιώσετε τα τρόφιμα. Δεύτερον, λειτουργεί ως ενδοκρινής αδένας απελευθερώνοντας ινσουλίνη και γλυκαγόνη στην κυκλοφορία του αίματός σας.
Αυτές οι ορμόνες βοηθούν το σώμα σας να ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί την τροφή για ενέργεια. Μπορεί να υποστεί βλάβη όταν τα πεπτικά ένζυμα ενεργοποιούνται προτού τα απελευθερωθούν από το πάγκρεας.
Οι δύο μορφές παγκρεατίτιδας είναι η οξεία και η χρόνια. Ειδικότερα:
Σε σοβαρές περιπτώσεις, η οξεία παγκρεατίτιδα μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία, σοβαρή βλάβη των ιστών, λοίμωξη και κύστες. Η σοβαρή παγκρεατίτιδα μπορεί επίσης να βλάψει άλλα ζωτικά όργανα όπως η καρδιά, οι πνεύμονες και τα νεφρά.
Τα συμπτώματα της χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι παρόμοια με αυτά της οξείας παγκρεατίτιδας. Αλλά εκτός από αυτά μπορεί να εμφανισθούν:
Οι αιτίες της οξείας παγκρεατίτιδας περιλαμβάνουν:
Σε έως και 15% των ατόμων με οξεία παγκρεατίτιδα, η αιτία είναι άγνωστη.
Οι αιτίες της χρόνιας παγκρεατίτιδας περιλαμβάνουν:
Σε περίπου 20% έως 30% των περιπτώσεων, η αιτία της χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι άγνωστη. Τα άτομα με χρόνια παγκρεατίτιδα είναι συνήθως άνδρες ηλικίας 30 έως 40 ετών.
Η παγκρεατίτιδα μπορεί να έχει σοβαρές επιπλοκές, όπως:
Για τη διάγνωση της οξείας παγκρεατίτιδας, γίνεται έλεγχος για δύο ένζυμα: αμυλάση και λιπάση. Τα υψηλά επίπεδα αυτών των δύο παγκρεατικών ενζύμων σημαίνουν ότι πιθανώς υπάρχει οξεία παγκρεατίτιδα. Άλλες εξετάσεις μπορεί να είναι:
Θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας
Η θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας είναι σύνθετη και απαιτεί εισαγωγή στο νοσοκομείο. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:
Εάν η παγκρεατίτιδα είναι πιο σοβαρή, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:
Στη χρόνια παγκρεατίτιδα, η θεραπεία είναι πιο δύσκολη και μακροχρόνια. Ανάλογα με τη βαρύτητα της μπορεί να περιλαμβάνει:
Ο Γενικός Χειρουργός Δρ. Θεόδωρος Μηλιωρίδης έχοντας μια εμπειρία είκοσι έξι ετών στη Λαπαροσκοπική Χειρουργική και με ειδικότητα στη Γενική Χειρουργική και Ογκολογία βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας παρέχει εξατομικευμένη διάγνωση και στη συνέχεια να σχεδιάσει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο για την αντιμετώπισή του προβλήματός σας. Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.
Υπάρχουν δύο τύποι:
Τα αίτια της οξείας παγκρεατίτιδας είναι τα εξής:
Τα αίτια της χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι τα εξής:
Η οξεία παγκρεατίτιδα εμφανίζει τα εξής συμπτώματα:
Η χρόνια παγκρεατίτιδα εμφανίζει τα εξής:
Η θεραπεία είναι δύσκολη και περιλαμβάνει τα εξής:
Χολολιθίαση ή πέτρα στη χολή, είναι όλα εκείνα τα προβλήματα πού δημιουργούνται όταν εμφανίζονται στερεοί σχηματισμοί (πέτρες) μέσα στην χοληδόχο κύστη ή και στα χοληφόρα σωληνάρια. Όταν λοιπόν λέμε χολή, εννοούμε τη χοληδόχο κύστη.
Λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι η χειρουργική μέθοδος με την οποία γίνεται χειρουργική αφαίρεση της χολής μέσω λαπαροσκόπησης. Η χολή είναι ένα υγρό, που παράγεται από το συκώτι (ήπαρ) και συμμετέχει στην πέψη, κυρίως των λιπών. Εδώ θα βρείτε βίντεο της επέμβασης από τον χειρουργό Θεόδωρο Μηλιωρίδη και την χειρουργική του ομάδα.
Τα σημαντικότερα αίτια στα οποία αποδίδεται η χολολιθίαση είναι τα εξής:
Οι βασικοί παράγοντες που προδιαθέτουν σε χολολιθίαση είναι οι εξής:
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πέτρες στη χολή είναι εντελώς ασυμπτωματικές. Η ύπαρξη χολόλιθων, συνήθως γίνεται αντιληπτή όταν αυτοί σφηνώσουν, σε έναν από τους πόρους που μεταφέρουν τη χολή.
Όταν συμβεί μια τέτοια απόφραξη, είναι πιθανό να εμφανιστούν τα εξής συμπτώματα:
Μεγάλο μέρος του πληθυσμού πάσχει από πέτρα στη χολή, αν και αρκετά συχνά η κατάσταση αυτή δεν συνοδεύεται από ενοχλήσεις και κλινικά συμπτώματα. Παραμένει, δηλαδή, ασυμπτωματική και ανακαλύπτεται τυχαία σε ένα υπερηχογράφημα.
Σε πολλές περιπτώσεις, ο ασθενής παραπονείται για φουσκώματα μετά το φαγητό ή πόνους που δεν είναι εύκολο να περιγραφούν, αλλά συνήθως αφορούν στο δεξιό πάνω μέρος της κοιλιάς ή την πλάτη.
Για την διάγνωση της χολολιθίασης, γίνεται κλινική εξέταση και καταγραφή των συμπτωμάτων και του ιστορικού του ασθενούς, σε συνδυασμό με εργαστηριακές εξετάσεις. Βέβαια, θα πρέπει να ειπωθεί, ότι σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν λίθοι (πέτρες) στην χολή, αλλά δεν υπάρχουν συμπτώματα.
Άλλες εξετάσεις, όπως αξονική ή η μαγνητική τομογραφία, είναι απαραίτητες μόνο σε ειδικές περιπτώσεις για να διευκρινισθεί από τον χειρουργό η απουσία προβλήματος από το χοληδόχο πόρο (λιθίαση, λάσπη, ιστορικό παγκρεατίτιδας κλπ.)
Παγκρεατίτιδα – Ίκτερος
Ο ίκτερος οφείλεται σε απόφραξη του χοληδόχου πόρου. Χαρακτηρίζεται από το κίτρινο χρώμα του δέρματος και των επιπεφυκότων (το άσπρο του ματιού), τα σκούρα ούρα και τα αποχρωματισμένα (άσπρα) κόπρανα.
Μεγαλύτερη πιθανότητα έχουν οι ασθενείς με “μικρολιθίαση”. Με τον ίδιο μηχανισμό δημιουργείται και η παγκρεατίτιδα, δηλαδή η φλεγμονή τού παγκρέατος, ενός άλλου οργάνου πού συμμετέχει στη διαδικασία της πέψης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η βαρύτητα της νόσου μεγαλώνει, αλλά η θεραπεία σε γενικές γραμμές είναι η ίδια.
Πολύποδας χοληδόχου κύστης
Ο όρος “πολύποδας” της χοληδόχου κύστης, αφορά συνήθως τυχαίο εύρημα ενός υπερηχογραφήματος. Τις περισσότερες φορές, αυτό που περιγράφεται ως πολύποδας στη χολή, είναι κάποιος χοληστερινικός λίθος ή φλεγμονώδης ιστός και σπανιότερα αληθινός πολύποδας. Όταν ο πολύποδας χολής μεγαλώνει σε μέγεθος ή ξεπερνά τα 10 χιλιοστά, τότε συστήνεται χολοκυστεκτομή.
Χολοκυστίτιδα – εμπύημα της χοληδόχου κύστης
Η χολολιθίαση οδηγεί σε συνεχή ερεθισμό της χοληδόχου κύστης και ευνοεί την ανάπτυξη μικροβίων μέσα σε αυτή. Η φλεγμονή – μόλυνση της χοληδόχου κύστης (χολοκυστίτιδα) μπορεί να είναι χρόνια με σχετικά ήπια συμπτώματα. Επίσης, μπορεί να παρουσιάζει σύντομες φάσεις οξείας φλεγμονής, σταδιακή αλλοίωση των τοιχωμάτων και δημιουργία περιτοναϊκών και εντερικών συμφύσεων.
Σε μερικές περιπτώσεις όμως, μία πέτρα μπορεί να φράξει την έξοδο της χοληδόχου κύστης (κυστικό πόρο). Τότε ο πόνος είναι έντονος δεξιά στην κοιλιά και κάτω από τις πλευρές, και εάν η πέτρα δεν μετακινηθεί, αρχίζει η οξεία φλεγμονή στη χολή, δηλαδή η οξεία χολοκυστίτιδα με συμπτώματα, όπως:
Η οξεία χολοκυστίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε εμπύημα της χοληδόχου κύστης (συλλογή πύου).
Η πέτρα στη χολή δεν αποβάλλεται. Κάποιες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν προσωρινά με φαρμακευτική ή διαιτητική αγωγή, όπως μείωση λήψης λιπαρών ουσιών. Αυτή η αγωγή έχει περιορισμένα και προσωρινά ποσοστά επιτυχίας.
Τα συμπτώματα της χολολιθίασης θα συνεχισθούν μέχρι να αφαιρεθεί η χολή. Παλαιότερα υπήρχε η αρχή ότι η οξεία φλεγμονή στην χολή χειρουργείται, είτε μέσα σε 24 ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, είτε μετά από 3 εβδομάδες.
Σήμερα, η απάντηση στο ερώτημα «Πότε αφαιρείται η χολή;», είναι πλέον σαφής και ο ασθενής πρέπει να χειρουργείται στις πρώτες 48 ώρες από την έναρξη του πόνου ή του πυρετού. Έτσι μειώνονται οι επιπλοκές αλλά και ο συνολικός χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο, υπό παρακολούθηση και αγωγή.
Η αφαίρεση της χολής λαπαροσκοπικά, συνίσταται στις εξής περιπτώσεις:
Ο Γενικός Χειρουργός Dr Μηλιωρίδης Θεόδωρος έχοντας μεγάλη επαγγελματική εμπειρία βρίσκεται στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση σχετικά με τη χολολιθίαση. Ο ιατρός έχει εξειδικευτεί στην προχωρημένη Λαπαροσκοπική Χειρουργική στο Strasbourg, στο πλαίσιο του ευρωπαικού προγράμματος IRCAD και είναι μέλος της Παγκόσμιας Λαπαροσκοπικής Εταιρείας. Επικοινωνήστε με τον ιατρό και κλείστε το ραντεβού σας για να λάβετε εξατομικευμένη θεραπεία.
Τα αίτια της χολολιθίασης είναι τα εξής:
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η χολολιθίαση είναι ασυμπτωματική και γίνεται αντιληπτή όταν εμφανιστούν τα εξής:
Οι επιπλοκές που προκαλούνται από τη χολολιθίαση είναι οι εξής:
Η χολολιθίαση εντοπίζεται μέσω κλινικής εξέτασης, υπερηχογραφήματος και εργαστηριακών εξετάσεων. Μόνο εάν το κρίνει απαραίτητο ο ιατρός, ο ασθενής θα προβεί σε αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Ο ασθενής πρέπει να χειρουργηθεί το πρώτο 48ωρο από την εμφάνιση του πόνου ,του πυρετού ή αλλων σοβαρότερων συμπτωμάτων.
Η χειρουργική ογκολογία είναι ο κλάδος της γενικής χειρουργικής που αφορά τις ογκολογικές επεμβάσεις. Η ογκολογία είναι μία γενικότερη ορολογία που περιλαμβάνει την αντιμετώπιση μίας νεοπλασματικής πάθησης συνολικα
. Σε αυτή την διαδικασία συμμετέχουν εκτός του γενικού χειρουργού και άλλες ειδικότητες .
Παθολόγος ογκολόγος ,που θα αναλάβει τήν προεγχειρητική ή τήν μετεγχειριτική αγωγή ,οπως ανοσοθεραπεία , χημειοθεραπεία και ακτινοβολία.Αιματολόγος αν συνυπάρχουν και αιματολογικές παθησεις.Και γενικός παθολόγος γαι την συνολική εκτίμηση και αντιμετώπιση προβλημάτων που προκύπτουν κατα την διαρκεια της νοσηλείας ή μετά απο αυτήν.
Η λαπαροσκοπική χειρουργική αποτελεί το σημαντικότερο επίτευγμα τα τελευταία χρονια στον τομέα της χειρουρτγικής. Η λαπαροσκόπηση είναι η ελάχιστα επεμβατική μέθοδος που εφαρμόζεται σε όλες τις επεμβασεις που αφορούν την στην περιοχή της κοιλιάς ή της πυέλου και πραγματοποιείται με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων και μιας κάμερας.
Μετά από την λαπαροσκόπηση, τα πλεονεκτήματα για τον ασθενή είναι τα εξής:
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το κόστος της λαπαροσκοπικής χειρουργικής και την τιμή των λαπαροσκοπικών επεμβάσεων, κλείστε μια δωρεάν διαγνωστική ή συμβουλευτική επίσκεψη στο ιατρείο του Dr Θεόδωρου Μηλιωρίδη, στη Θεσσαλονίκη.
Στις περιπτώσεις εκείνες που δεν μπορεί να εφαρμοστεί η λαπαροσκοπική χειρουργική , για λόγους που σχετίζονται είτε με την ιδιαιτερότητα του ασθενούς ,είτε με το είδος της επέμβασης εφαρμόζεται η κλασική γενική χειρουργική.